คนเราอาจจะผูกพันกับสิ่งต่างๆ หล า ยอ ย่ าง ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ สิ่งของ หรือว่าผู้คน แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความรู้สึก และสัมผัสได้ถึงความผูกพันความรักนั่นก็คือ ผู้คน โดยเฉพาะกับใครบางคนที่เราเรียกว่า แม่ เป็นสายใยผูกพันกัน มาตั้งแต่เราเริ่มจุติขึ้นบนโลกใบนี้กันเลยทีเดียว
บนโลกที่กว้างใหญ่ วัยที่มากขึ้นและวันเวลาที่ผ่านไป จะทำให้เรารู้ซึ้งว่า บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน เป็นสถานที่แห่งใดก็ได้ ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่ และบทความนี้จะกล่าวถึง ความรักของแม่ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า ที่ใดมีท่าน ที่นั่นแหละคือบ้าน
1. ทนทุ ก ข์อุ้มท้องตลอ ด 9 เดือน กับความใจกว้างในทุกรุ่งอรุณ ร่างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำ กินอยู่ก็ถามพ่อแม่ทุกคืนย ากจะหลับต า แม่นอนที่เปียกให้ลูกหลับที่แห้ง
2. หากลูกป่ ว ยก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูก แบกรับไ ข้แทน ไหว้พระขอพรให้ไร้โ ร คภั ย จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้
3. ตอนหัดเดินกลัวหกล้มบาดเ จ็ บ คอยปกป้องกันไฟ ระวังน้ำให้ เป็นห่วงคอยระวังทุกเสี้ยววินาที ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ
4. อายุ 4-5 ขวบส่งเล่าเรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้า เตรียมให้พร้อมเสื้อผ้าทุกฤดูก็มิข า ด พ่อตีสั่งสอนลูก แม่ป ว ดใจแทน ปาดน้ำต าไม่หวาดไม่ไหว
5. ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเ สี ยเงิน ได้นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงิน แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงิน เพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ
6. เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวังทุกอ ย่ างอยู่ที่ลูก ขอพรก็คิดถึงห่วงหา เพื่อให้ลูกปลอ ดภั ย เมื่ออยู่ต่างบ้าน หากข่าวห่างห า ย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน
7. ไม่ว่าลูกชายหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดีแต่งงาน จุดธูปขอให้พระคุ้มครอง เ สี ยเหงื่อมากมายท่วมตัว เ สี ยเงินทองที่นับไม่ถ้วน เพื่อชดใช้หนี้ให้ลูก
8. แต่งงาน มีครอบครัว มีการงาน แต่พ่อแม่ก็ยังไม่ห า ยเป็นห่วง ต่อให้ทุ ก ข์ร้อยหมื่น ก็จะทน พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ
9. ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูก กังวลใจถึงขั้นล้มป่ ว ย ผมทั้งหัว หงอ กไปหมด ใบหน้าก็เหี่ยวย่นเปลี่ยนรูปทุกครั้งที่กลับมา ก็เจอใบหน้ายิ้มแย้มของพ่อแม่ เมื่อมีทุ ก ข์ พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน
10. เมื่อย ามพ่อแม่แก่เฒ่า โ ร คถามหา อย ากหาหมอรับย า ใครจะช่วยจ่าย พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปีกี่วัน พร้อมหน้าพร้อมต า จะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับต าไร้เงาลูกๆ เคียงข้างอีกต่อไป ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้วในโลกใบนี้ สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ ความกตัญญูต่อพ่อแม่ อ ย่ าเ สี ยใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเ สี ยไป อ ย่ าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว
ที่มา dhammasawatdee
