หัดพึ่งพาตัวเองให้เป็น วันหนึ่งที่ไม่เหลือใครก็ยังเหลือตัวเอง

บางครั้งที่ยอมเ สี ยเปรียบ อาจเ พ ร า ะอย ากลองใจ คุณหลอ กเขา แต่เขา ยังเชื่อใจคุณ นี่คือคนเหนือคน คุณเยินยอเขา เขาสรรเสริญคุณ นี่คือเพื่อน วันนี้ว่าคุณโ ง่ พรุ่งนี้ว่าคุณงี่เง่า นี่คือคนที่รักคุณ คนที่ดุด่าคุณเสมอ แต่พอมีเรื่องเดือ ดร้อน ก็ยื่น มือเข้ามาช่วยตลอ ด นี่คือผู้อุปถัมภ์ ช่วยร้อยครั้ง แต่จำไม่ได้ ปฏิเสธแค่ครั้งเดียว

กลับหาว่าแล้งน้ำใจ นี่คือคนถ่อยกาลเวลาคัดกรองใครหล า ยคนออ กไปจากชีวิตเรา เหมือนตะแกรงร่อนแป้ง ที่ไม่แน่ว่าหากนานไปกว่านี้ อาจจะไม่เหลือแป้งสักเม็ด บนตะแกรงเลยก็ได้ หรือแม้แต่ตัวเราเอง ก็อาจเป็นแป้งบนตะแกรงของคนอื่น ที่หลุดร่วงหล่นห า ยไปจากชีวิตเขาโดยไม่รู้ตัว สำหรับบางคนก็ดีใจ ที่ใครคนนั้นออ กไปจากชีวิตเรา

แล้วหลังจากนั้น เราก็มีชีวิตที่ดีอ ย่ างบอ กไม่ถูก แต่กับบางคน ก็น่าเ สี ยดาย ที่เดินร่วมทางกัน มาได้ไม่ไกลเท่าไหร่ ก็ต้องแยกจากกัน ถึงอ ย่ างนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าใครจะห่างห า ยไป เราก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง อ ย่ าเป็นเลยคนเจ้าเล่ห์มันทุ ก ข์ เป็นคนซื่อๆนี่แหละ หัวถึงหมอนก็หลับเลย อ ย่ าเป็นเลย คนเจ้าคิดเจ้าแค้น มันล้า เป็นคนจริงใจนี่แหละ

พูดกับใครก็สบายใจ อ ย่ าพย าย ามเป็นที่หนึ่งทุกเรื่อง มันเหนื่อยเป็นคนธรรมดาๆนี่แหละ กินอะไรก็อร่อยไปหมด ใครจะยังไงก็ช่างเขา เป็นตัวของตัวเอง ที่ไม่ทำให้ทั้งตัวเอง และคนอื่นเดือ ดร้อนเป็นแค่นี้ก็ดีแล้ว

ที่มา สถานีความสุข  stand-smiling