เราจะเหลือเพื่อนที่ดีน้อยลง เมื่ออายุมากขึ้นจริงหรือ

สมัยวัยรุ่น เป็นคนที่เพื่อนเยอะ ติดเพื่อน คบได้หมดไม่ว่าเพื่อนจะนิสัยอ ย่ างไร ปัจจุบัน ค่อนข้างต่างจากแต่ก่อน มาก ถ้าเลือ กได้จะชอบอยู่คนเดียว แต่ก็ยังเป็นคน มีมนุษยสัมพันธ์สูงอยู่เหมือนเดิม รู้จักคนเยอะ แต่ทุกคนที่รู้จัก ไม่ไช่ว่าทุกคนจะเรียกว่าเพื่อนได้ กล า ยเป็นคนที่เลือ กคบเพื่อน ขอเพื่อนน้อยๆ แต่จริงใจให้กันดีกว่า

สำหรับหล า ยๆคนที่คิดว่า เราอายุมากขึ้นเลยทำให้มีเพื่อนน้อย แล้วมันจริงหรือเปล่าวันนี้เรามีเรื่องราวที่เป็นข้ อคิดสำหรับเรื่องนี้กัน ถ้าพร้อมแล้วเราไปดูพร้อมๆกันเลย ไปจ้าาาาา

แม่จ๋าทำไม แม่ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย พอเราโตขึ้น คนที่รักเราจะน้อยลงเหรอ ลูกห ม าถามแม่ว่าพอเราโตขึ้นคนที่รักเราจะน้อยลงเหรอ แม่ห ม าเลยตอบว่าไม่หรอ กจ๊ะลูก

เมื่อเราโตขึ้น เราจะเหลือคนที่รักเราจริงๆต่างหาก เราจะมากที่คุณภาพไม่ได้ มากที่จำนวน เวลาจะคัดสรรคนที่เหมาะสมไว้กับเรา ถ้าเป็น มิตร ก็จะเป็น มิตรที่มีคุณภาพ และรักเรา ถ้าเป็นศัตรูที่เหลือ ก็จะเป็นศั ต รูที่จะเป็นแ ร งผลักดัน

ให้เราต่อสู้เพื่อที่จะก้าวหน้าต่อไป ลูกห ม าถามแม่ต่อว่าแล้วถ้าวันหนึ่ง ห นูโตพอ ที่จะเลือ กทางเดินเองได้ แม่จะไม่ทิ้งห นูไปไหนใช่ไหม แม่ห ม าตอบว่าเมื่อวันหนึ่ง ห นูเลือ กทางเดินได้เอง

แม่ก็ยังจะคอยอยู่ข้างๆห นูเหมือนเดิม แต่เมื่อห นูโตขึ้น ห นูก็ต้องหาใครสักคน มาเดินข้างกาย แม่ก็จะถอยมาวิ่งข้างหลัง แต่ยังคงเฝ้ามองห นู จนวันหนึ่งที่แม่วิ่งไม่ไหว แม่ก็จะหยุดแล้วมองดูเดินห นูต่อไป หรือจนวันหนึ่งที่แม่ต้องจากไป

แม่ก็ยังจะวิ่งอยู่ในใจของห นูตลอ ดกาล ชีวิตคือ การก้าวเดินไปข้างหน้า แต่ห นูจงจำไว้ว่าการก้าวไป จะมีคุณค่า เราจะต้องไม่ลืมคนข้างหน้า ข้างๆ หรือแม้แต่ข้างหลัง เพราะนั่นคือพลังทั้งหมด ที่คอยผลักดันห นูให้ก้าวไปพร้อม

กับพลังของตัวห นูเอง ยิ่งโตยิ่งเดินลำพังมากขึ้น ยิ่งสูงขึ้นยิ่งรู้ว่า คนที่เดินร่วมทาง มากับเราค่อยๆห า ยไปทีละคนๆ ท้ายที่สุด เราจึงพบว่าเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเรา ก็คือตัวเราเอง จงแยกให้ออ ก ระหว่างมิตรภาพกับผลประโยชน์

ต่อให้เป็นคนโปรด หมดผลประโยชน์เขาก็ไม่เอา สื่งที่ห า ย ากที่สุด ก็คือความจริงใจนี่แหละน้ำทะเล อาจทำให้รอยเท้าของเรา จางห า ยไป แต่น้ำทะเล ไม่อาจทำให้เราลืมว่า เรามาจากไหน และมากับใครหรอ กนะ แม่ห ม าตอบและยิ้มให้ลูกห ม า ด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมล้น ลูกห ม าไม่ตอบอะไรได้แต่เดินช้าลง แม่ห ม าสงสัยจึงถามว่าทำไมเดินช้าจัง ลูกห ม าส่งยิ้มหวานไปก่อนตอบไปว่าก็ห นูอย ากมีเวลาเดินกับแม่นานๆไง

ที่มา Bitcoretech  stand-smiling